zmierzać. Sformułowanie tematu lekcji może oczywiście być różnorodne. Można go zapisać
w postaci jednego zdania rozwiniętego, dwóch lub trzech zdań oznajmujących pojedynczych,
można wreszcie w postaci równoważników zdań. Zależy to od realizowanych zagadnień
programowych. W zapisie Г realizowanych tematów lekcji, a może bardziej precyzyjnie —w uświadamianiu
sobie tych tematów — spotyka się znaczne zróżnicowanie. Oto przykłady błędnie
sformułowanych tematów: «Warszawa — stolicą Polski — opowiadanie na podstawie
wyświetlonych przeźroczy». [...]
Poprawnie sformułowane tematy w tym zakresie powinny mieć, dla przykładu,
następującą formę językową: «Konstruowanie opowiadania na temat Warszawa — stolicą
Polski przy wykorzystaniu cyklu przeźroczy» [...]”. (J. Kulpa, R. Więckowski, 1983, s. 27-
28). Formułowanie tematu (w ujęciu J. Galanta)
„Gdy chodzi o język polski, to trzeba uwzględnić wymagania teoretyków nauczania
początkowego i specjalistów z tego zakresu, którzy uważają, że w temacie lekcji powinny
występować trzy elementy:
1) zadania z zakresu ćwiczeń językowych,
2) tematyka oraz
3) środki dydaktyczne będące podstawą treści lekcji.
Niektórzy uważają, że bardzo ważną rzeczą jest kolejność tych elementów, że najpierw
należy wymienić ćwiczenia językowe, potem źródła, czyli środki, i wreszcie tematykę.
Wydaje mi się, że nieistotna jest kolejność, bo w toku lekcji nie odgrywa ona jakiejś roli, ale
ważne jest, aby i w temacie, i na lekcji te elementy występowały” (J. Galant, 1987, s. 70).
„Odnośnie do tematów lekcji środowiska społeczno-przyrodniczego nie ma takich
wymagań jak przy języku polskim. Potrzebne są tylko dwa elementy w temacie: zagadnienie,
z którym chcemy zapoznać uczniów na lekcji oraz podstawa opracowania” (J. Galant, 1987, s.
71). Temat lekcji (w ujęciu B. Jodłowskiej)
„Wiele trudności sprawia młodym nauczycielom sprecyzowanie tematu lekcji, zarówno
do zapisania w dzienniku, jak w zeszycie uczniowskim, a jak wiemy muszą one być różne w