Get Adobe Flash player
„Większość zadań wykonuje najlepiej jak potrafi” „Wyraża się korzystnie o swoim zawodzie” „Wyraża się korzystnie o dobrze wykonanych zadaniach” „Ubiera się w sposób stosowny do swego zawodu” Z tych luźnych skojarzeń (ang. jottings) można, zdaniem Magera, zbudować układ wskaźników odpowiadających hasłu Pracownik przejawia dumę zawodową. Postępy teorii i praktyki operacjonalizacji celów (Mager, 1962, 1972, 1990) pozwalają na zbudowanie następującej procedury operacjonalizacji celów kształcenia: Procedura 2 OPERACJONALIZACJA CELÓW KSZTAŁCENIA 1. Analiza znaczenia celu ogólnego . Niezbędne jest napisanie tego celu, odczytanie go i rozważenie sensu zawartych w nim wyrażeń, wyobrażenie sobie uczniów w pełni osiągających ten cel. 2. Luźne zapisy celów operacyjnych. W toku „burzy mózgów” należy wynotować wszystkie zachowania, jakie cechują uczniów osiągających cel ogólny. 3. Selekcja i klasyfikacja luźnych zapisów. Wybieramy zapisy dotyczące czynności ucznia, a nie jego cech osobowości. Porządkujemy te czynności według dziedzin i kategorii taksonomii celów kształcenia. 4. Określenie warunków wykonywania czynności, zwanych też sytuacją odniesienia. Chodzi o sytuację (szkolną, życiową), w której uczeń będzie wykonywał daną czynność po jej opanowaniu. Opis tej sytuacji może być zawarty w celu operacyjnym. 5. Określenie wymagań co do biegłości wykonywania czynności, zwanych też standardami. Wymagania mogą dotyczyć czasu wykonywania, dopuszczalnych błędów, norm jakości. Także one mogą znaleźć się w celu operacyjnym. 6. Zredagowanie celów operacyjnych. Ważne jest, by sformułowane cele były zwięzłe i jasne, co można sprawdzić przez próbę zakomunikowania ich nauczycielom. Operacjonalizacja celów kształcenia dokonywana według podanej procedury jest dość złożona i pracochłonna (Davis i in., 1988, rozdz. 2 i 3). Może ona prowadzić nawet do takiej precyzji celu operacyjnego (Guilbert, 1983, s. 1.52): „Posługując się mikroskopem optycznym, przy powiększeniu 40 razy, rozpoznać tkankę ziarninową na szkiełku podstawowym w ciągu 5 minut, wskazując na co najmniej 5 elementów rozpoznawczych występujących w preparacie”.