4. Początkujący kierowca intensywnie myśli o swych wszystkich kolejnych działaniach w
procesie zatrzymywania pojazdu, natomiast bardziej zaawansowany kierowca może być w
tym czasie zajęty przewidywaniem zachowań innych użytkowników drogi i planowaniem
następnej czynności.
5. Struktura czynności zatrzymywania pojazdu musi być dostosowana do warunków -
przede wszystkim rozpoczęcie hamowania i jego technika oraz przedmiot i zakres obserwacji,
zwłaszcza w sytuacji trudnej, spowodowanej szczególnymi warunkami atmosferycznymi oraz
ewentualnymi błędami innych użytkowników drogi.
6. Wynikiem czynności jest zatrzymanie pojazdu przed czerwonym światłem, a mniej
istotnymi skutkami, do których ta czynność nie zmierzała, mogą być zwiększenie zużycia
paliwa, wydłużenie czasu podróży, zakłócenie płynności jazdy, zmęczenie kierowcy i
podobne konsekwencje wykonanego manewru.
Jak podkreśla autor teorii czynności, „olbrzymia większość zachowań się ludzi ma
charakter czynności”, w tym przede wszystkim praca człowieka, a zachowania nie będące
czynnościami, chaotyczne i bezcelowe, są głównie skutkami przeciążeń i zaburzeń (tamże, s.
139-141). Prawidłowe zachowania ludzi nie zawsze są skuteczne w sensie pełnego
osiągnięcia właściwego wyniku, ale dopóki zmierzają do takiego wyniku i nie ulegają
dezorganizacji, mogą być traktowane jako czynności.
Uczenie się czynności
Uczenie się jest opanowywaniem określonych czynności przez uczącego się. Obejmuje
procesy emocjonalne, motoryczne i intelektualne w różnych proporcjach i w powiązaniu. Na
przykład koncentracja uwagi, sprawność ruchów i trafna ocena sytuacji drogowej są zawsze
potrzebne, ale mogą być w różnym stopniu decydujące dla pomyślnego wyniku czynności
kierowania pojazdem.
Uczenie się pewnej czynności X jest także czynnością, a jej wynikiem jest opanowanie
czynności X przez ucznia. Istotą procesu uczenia się jest przetwarzanie informacji, które
może być przedstawione w następujący sposób (por. Gagne i in., 1992, s. 23):