Get Adobe Flash player
Bolesław Niemierko, 1990, Pomiar wyników kształcenia, 29 - 48. Operacjonalizacja celów kształcenia Zajmiemy się teraz celami, jakie uczniowie mają osiągnąć w danym nauczycielskim systemie kształcenia. Ustalanie celów kształcenia jest naczelnym postulatem dydaktyki i pomiaru dydaktycznego. Nie wystarczy, jak chcą skrajni humaniści (Rogers, 1969), zapewnić uczniom swobodę określania, co sami chcą osiągnąć. Własne cele uczniów są niewątpliwie cenne, ale zgodnie z prawem heterogonii celów (Nawroczyński, 1961, s. 150-151) zainteresowania i aspiracje młodych ludzi rozwijają się w procesie kształcenia i są w większym stopniu wynikiem uczenia się niż jego ogólną wytyczną. Nauczyciele powinni znać cele edukacji szkolnej w zakresie poszczególnych przedmiotów kształcenia oraz umieć samodzielnie operacjonalizować te cele, to znaczy interpretować je, konkretyzować i przekształcać w sytuacje dydaktyczne, w tym także w sytuacje pomiarowe. Rozdział zaczniemy od pojedynczego elementu treści kształcenia, jakim jest określona czynność opanowywana przez ucznia, a potem przejdziemy do rozmaitych grup takich czynności i do systemów treści kształcenia w postaci programów kształcenia.