Get Adobe Flash player
Stosowanie gier w nauczaniu przedmiotów przyrodniczych wymaga poza materiałami wchodzącymi w skład gry różnych umiejętności np. prowadzenie oświadczeń, obserwacji, posługiwaniu się mapami, planszami, czy źródłami wiedzy. Wyposażeniem gry są materiały (plansze) z zakodowaną informacją utrwalaną przeważnie na podłożu papierowym lub z tworzyw sztucznych. Podstawowymi akcesoriami gier są: kartki, kostki, matryce, krzyżówki, scenariusze gier i inne. Za zastosowaniem gier dydaktycznych jako środka i metody w nauczaniu przedmiotów przyrodniczych przemawia: • atrakcyjna dla ucznia przekazywania i sprawdzania wiedzy; • wymuszona przez uczestnictwo w grze duża aktywność u każdego ucznia; • modelowanie sytuacyjne rzeczywistych zjawisk pozwala uczniowi skonfrontować podjęte decyzje ze skutkami tych decyzji; • nieskomplikowane, możliwe do przygotowania we własnym zakresie przez nauczyciela i uczniów podstawowych materiałów do prowadzenia gry. Stosowanie gier wymaga przestrzegania podstawowych zasad: • nauczyciel musi dokładnie znać cel gry, jej zasady, przebieg i czas gry – na mim bowiem ciąży główna odpowiedzialność za sukces lub niepowodzenie stosowania gier jako środka dydaktycznego’ • gra powinna być związana z tematyką lekcji i odpowiadać poziomowi uczniów – zbyt łatwa zniechęca, zbyt trudna frustruje; • gra nie zastępuje innych środków dydaktycznych, nie wyczerpuje ona wszystkich możliwości nauczania. Gry dydaktyczne najczęściej dzieli się na następujące grupy: • Gry logiczne: krzyżówki, wirówki, szyfrogramy, układanki, eliminatki. • Gry symulacyjne: inscenizacje, dyskusje panelowe. • Gry planszowe. Największą zaletą gier jest uaktywnienie uczniów o różnym poziomie intelektualnym i różnych typach osobowości oraz zaangażowanie emocjonalne uczniów w procesie uczenia się przez wprowadzenie do niego elementów zabawy.