Lekcje przyrody powinny być nade wszystko „wspaniałą przygodą” przeżywaną co roku na
nowo, zarówno przez ucznia jak i przez jego nauczyciela. By to osiągnąć, należy
wykorzystać tak naturalną, dla tego etapu rozwojowego, ciekawość świata. Poznawanie
czegoś nowego w czasie lekcji przyrody jest źródłem ogromnej radości i satysfakcji dzieci.
Stąd też bardzo duża rola metod aktywizujących, które nie tylko przekazują treści
przyrodnicze, ale uczą również zasad współpracy w grupie, rozwijają zainteresowania i
zdolności poznawcze, uczą twórczego myślenia, formułowania i rozwiązywania problemów
oraz samodzielnego poszukiwania. Należy również podkreślić, że poszczególne elementy
edukacji przyrodniczej powinny się pojawiać wielokrotnie w ciągu trzech lat nauki.
Dotyczy to przede wszystkim opisywania i interpretowania zjawisk przyrodniczych,
prowadzenia obserwacji i wyciągania wniosków oraz korzystania z rożnych źródeł wiedzy.
Reforma szkolnictwa w swoich założeniach jest przede wszystkim reformą stylu pracy
ucznia i nauczyciela. Głównym celem nauczania przyrody jest wprowadzenie ucznia w
życie środowiska lokalnego, kształtowanie właściwych postaw oraz rozumienia roli i
miejsca człowieka w przyrodzie. Nauczyciel przyrody, chcąc osiągnąć ten cel powinien być
człowiekiem o szerokich horyzontach myślowych, wykorzystującym w sposób elastyczny
dostępne metody nauczania, prowadzącym swoje lekcje w sposób twórczy i nowoczesny.