Zadaniem nauczyciela w zreformowanej szkole jest nie tyle nauczanie , co tworzenie warunków i
wspomaganie procesu uczenia się. Korzystając z różnorodnych propozycji metodycznych,
powinien on wybierać te, które aktywizują uczniów, rozbudzają ich zainteresowania oraz uczą
twórczego rozwiązywania problemów.
Poznawanie przez uczniów otaczającej przyrody powinno zaczynać się od tego, co im najbliższe.
Dużą rolę w tym procesie odgrywają eksperymenty przyrodnicze oraz zajęcia w terenie. Dobrze
przeprowadzone obserwacje i doświadczenia są podstawą dalszych procesów poznawczych,
takich jak analiza, porównanie, wnioskowanie, weryfikacja, synteza czy tworzenie pojęć.
Ponieważ dzieci uczące się przyrody są jeszcze w wieku, kiedy chętnie się bawią, dobrze jest, jeśli
lekcje swoją strukturą przypominają zabawę. Stąd też ogromną rolę w edukacji przyrodniczej
odgrywają gry dydaktyczne. Wprowadzenie na lekcji elementów dramy powoduje ogromne
emocjonalne zaangażowanie uczniów na skutek utożsamiania się z odgrywaną rolą, a przez to
znacznie szybsze i trwalsze przyswajanie treści niż w tradycyjnym modelu nauczania. Rozwijanie
twórczego myślenia powoduje, że dziecko jest ciekawe świata, bardziej otwarte na nowe
doświadczenia, jak również zwiększają się jego możliwości intelektualne. Ponadto zabawy
rozwijające twórcze myślenie sprzyjają integracji grupy.
Metody aktywne wymagają od nauczyciela staranniejszego przygotowania od strony treści,
środków oraz logicznego ułożenia poszczególnych elementów lekcji. Zajęcia, które sprawiają
wrażenie swobodnych, spontanicznych muszą być bardzo starannie przemyślane i przygotowane.
Skuteczność zabiegów nauczyciela jest uzależniona od wkładu pracy włożonej w przygotowanie
lekcji oraz od doboru właściwej metody. Metoda nauczania powinna być dopasowana do tematu
lekcji oraz do pracy z daną grupą uczniów. Niezwykle ważne jest również ich zróżnicowanie w
czasie realizacji zaplanowanych treści.