szkół Średnich ogólnokształcących z czego 231 były szkołami państwowymi a 490 szkołami
prywatnymi. W Województwie Łódzkim na 91 szkół tylko 9 było szkołami państwowymi.
Natomiast województwie Krakowskim było 28 szkół państwowych a tylko 18 prywatnych. W
wielu szkołach trudno było o innowacje skoro w szkołach państwowych brak było odpowiednich
funduszy a szkoły prywatne hołdowały dawnemu systemowi kształcenia.
Po pierwszej wojnie światowej przed rządem polskim stanęło trudne zadanie, gdyż należało
ujednolicić system kształcenia na terenach dawnych trzech zaborów. Proces ten zajął ówczesnemu
rządowi polskiemu ponad 10 lat. Jednak nie należy uważać ich jako stracone. W zakresie chemii
w roku 1921 roku zostaje zawarta umowa z Janem Harabaszewskim na napisanie podręcznika
metodyka chemii. Natomiast w roku 1927 ukazał się pierwszy numer czasopisma dla nauczycieli
“Fizyka i chemija w szkole”.
Podręczniki dydaktyki ogólnej pojawiały się już bardzo dawno, czego przykładem jest
wydana w roku 1638 Didaktika Magna zwana po polsku Dydaktyką Wielką której autorem jest Jan
Amos Komeński. Początek wieku XX a dokładnie rzecz biorąc po zakończeniu pierwszej wojny
światowej zaczynają pojawiać się podręczniki, do metodyki jak nazywają jedni, do dydaktyki
przedmiotowej jak nazywają drudzy. Można powiedzieć że od początku 20 wieku zaczyna się
kształtować dydaktyka nauczania chemii w szkołach. Dotychczas na wyższym etapie nauczania
w szkole program chemii często podobny był do nauczanie chemii w uczelniach wyższych.
Dążenie do ujednolicenia system kształcenia w Polsce po 1918 roku napotykało na duże
trudności, zwłaszcza na terenach byłego zaboru austriackiego. Aby opanować programowy i
organizacyjny chaos w szkolnictwie i zagwarantować jednolity system oświaty w całym kraju
ówczesny minister wyznanie religijnych i oświecenia publicznego Janusz Jędrzejewicz opracował
reformę szkolną która została uchwalona przez sejm 11 marca 1932 roku i w tymże roku została
wprowadzona do realizacji. Była to olbrzymia innowacja w całym systemie szkolnictwa polskiego,
można określić ją jako największą reformę w szkolnictwie polskim w XX wieku. Wprowadzała
ona trzy etapowy system szkolny, obowiązkową szkołę powszechną, gimnazjum na uczniów
zdolnych, oraz liceum. Szkoły powszechne i gimnazja dawały wykształcenie ogólne natomiast
licea były już profilowane. Oprócz reformy strukturalnej przeprowadzono reformę programową.
Wprowadzenie reformy systemu szkolnego zbiegło się z wydaniem “Metodyki chemji” Jana
Harabaszewskiego. Prace nad pisaniem “Metodyki chemji” Harabaszewski zakończył w 1928
roku i zgodnie z umową złożył rękopis w ministerstwie. Cztery lata trwały zabiegi związane
z wydaniem tej książki. Pomimo że była ona napisana pod kątem starego systemu oświaty jej
aktualność okazała się ponadczasowa będąc wyznacznikiem nauczania chemii przez długie lata,
prawie do końca XX wieku.
W okresie międzywojennym gimnazja były szkołami elitarnymi dlatego też systematyczne
nauczanie chemii obejmowało tylko część młodzieży którą określano jako młodzież pracowitą
i zdolną. Nauczyciele uczący w gimnazjum mieli do wyboru jeden z trzech podręczników
autorami których byli: E Turkiewicz, T. Szeller i B. Duchowicz. Po II wojnie światowej w
szkolnictwie wprowadzono kolejną innowację w zakresie struktury szkolnictwa. Polegała ona
na ujednoliceniu struktury szkoły podstawowej (przed wojną szkoły podstawowej dzieliły się
na trzy typy). Nauczanie w szkole podstawowej trwało 7 lat a chemii nauczano w ostatniej czyli
7 klasie. Następne zmiany strukturalne a zarazem i programowe nastąpiły gdy naukę w szkole
podstawowej przedłużono do ośmiu lat. Chemii nauczano wtedy w klasie 7 i 8 natomiast w
liceum nauczano jej tylko przez 3 lata.
Chemia jako odrębna dziedzina nauki wyłoniła się w Polsce w drugiej połowie XVIII wieku.
Szybki jej rozwój spowodował wprowadzenie treści chemicznych do programów szkolnych.
Jednak przy długie lata treści chemiczne dzielone były między dwa przedmioty a mianowicie
biologię i fizykę. Bardziej jednak łączono treści chemiczne z teściami fizycznymi, czego
dowodem są podręczniki szkolne z przełomu XIX i XX wieku zatytułowane fizyka z chemią.
9