Get Adobe Flash player
– wiedzieć, że są one zakaźne, znać ich przyczyny, wiedzieć, jak się przed nimi chronić [w tym przed AIDS], być świadomym skutków zakażenia się chorobami wenerycznymi i AIDS. Pomóc miała w tym lekcja polegająca na tym, że uczniowie byli podzieleni na 6 grup - według symulacji wypowiedzi uczniów: sześć myślowych kapeluszy Edwarda de Bono [tabela 3]. Tabela 3. Sześć myślowych kapeluszy Edwarda de Bono na temat AIDS [Suropek-Stala, 2002]. Kapelusz biały - fakty czerwony – emocje zielony – możliwości czarny – pesymizm żółty – optymizm niebieski – analiza procesu Zadanie uczniowie omawiają choroby takie jak: kiła, rzeżączka, rzęsistkowica, AIDS poczucie zastraszenia, bezradność, lęk, brak motywacji do planowania przyszłości, strach przed kontaktem seksualnym, rezygnacja z wyjazdów, oznaczanie przedmiotów codziennego użytku i przyborów toaletowych – zakazywanie korzystania z nich innym, chodzenie na badania krwi ze swoją igłą poznanie zagrożeń dzięki ulotkom i literaturze, używanie prezerwatyw czasie kontaktów seksualnych, podejmowanie leczenia w poradniach wenerologicznych, możliwość chodzenia na badania krwi ze swoją igłą kupioną w aptece, przestrzeganie higieny – swoje przybory toaletowe, rozmowa z rodzicami lub psychologiem w czasie okresu dojrzewania, możliwość wyboru koleżanek i kolegów rezygnacja z kontaktów płciowych, nie podawanie ręki osobom zarażonym, oznaczanie swoich talerzy i łyżek i zakazanie ich używania osobom zarażonym, rezygnacja z kąpieli w basenie i korzystania z publicznych toalet, rezygnacja z całowania w rękę na powitanie, rezygnacja z badań krwi, chyba, że z możliwością zabrania swojej igły, brak korzystania z noclegu w hotelu ze względu na możliwość brudnej pościeli brak strachu – życie z jednym partnerem na zasadzie wierności, przestrzeganie wszystkich zasad higieny, brak kontaktu z narkomanami, rozmowa z rodzicami na temat dojrzewania i problemów związanych np. z rozwojem płciowym, właściwe odzywanie, dobra znajomość chorób wenerycznych, wyjazdy na urlop, z zachowaniem umiarkowanego dystansu do kontaktów towarzyskich uznanie opisanych na lekcji chorób za najbardziej zasługujące na uwagę oraz zrozumienie, że szerzą się one drogą kontaktów płciowych Dyskusja wyników W przypadku AIDS mamy do czynienia z problemem etyczności. Thomas Murray wyróżnił 4 kategorie moralnej odpowiedzialności: /1/ pracownicy służby zdrowia powinni otaczać jednakową opieką wszystkich pacjentów, nawet tych, którzy są chorzy, bo przestrzegając norm bezpieczeństwa nie zarażą się od nich, a lekarze powinni zachować tajemnicę lekarską; /2/ badacze przeprowadzając wywiady z chorymi muszą być kulturalni, dyskretni i budzić zaufanie, bo chorym trudno jest udzielać informacji o ich życiu seksualnym; /3/ osoby chore powinny stosować prezerwatywy i ograniczać się tylko do jednego partnera seksualnego; /4/ społeczeństwo powinno zająć się profilaktyka i edukacją, tworzyć systemy medyczne i socjalne walki z AIDS i opiekę nad chorymi [Rowiński & Grzechnik, 1988]. Na początku lat 80. XX wieku po raz pierwszy opisano przypadki zachorowań na AIDS. Początkowo objawy tej choroby obserwowano wyłącznie u mężczyzn homoseksualnych. W 1982 roku stwierdzono, że na AIDS najczęściej chorują: homoseksualiści, narkomani, chorzy na hemofilię, Haitańczycy. Grupy te nazwano „Klub 4H”. Pod koniec 1982 roku odnotowano przypadki AIDS u osób, którym przetaczano krew, partnerów seksualnych narkomanów, partnerów chorych na AIDS, biseksualistów i ich partnerów, dzieci urodzonych przez matki chore na AIDS [Rowiński & Grzechnik, 1988]. Niestety szybko okazało się, że może ona dotknąć każdego. W mediach pojawiało się wtedy wiele informacji na ten temat, a ludzie ogarnięci byli lękiem przed epidemią szybko rozprzestrzeniającego się AIDS, nazwanego „dżumą XX wieku”. Logicznym wydawało się, że ludzie staną się bardzo ostrożni w swoich zachowaniach, ale niestety tak się nie stało. W Polsce liczba zakażeń wirusem HIV wynosi około 8500 osób. 69