2. METODY AKTYWIZUJĄCE W NAUCZANIU PRZYRODY
2.1 Eksperyment
Do przeprowadzenia eksperymentu wystarczą zazwyczaj bardzo proste pomoce i materiały, będące w
wyposażeniu każdej pracowni przyrodniczej. Samodzielne przeprowadzenie nawet bardzo prostego
eksperymentu dostarcza uczniom wielu pozytywnych doznań związanych z odkrywaniem czegoś nowego,
nieznanego. Nauczyciel powinien możliwie często zachęcać uczniów do samodzielnych obserwacji i
wyciągania wniosków. Na lekcjach przyrody powinni oni wykonywać jak najwięcej prostych i ciekawych
eksperymentów, możliwych do powtórzenia w domu. Stosowanie tej metody kształtuje umiejętność
wyciągania wniosków, doszukiwania się związków przyczynowo-skutkowych oraz kształtuje postawę ucznia-
badacza przyrody. Eksperyment daje możliwość urozmaicenia lekcji, pobudza intelektualnie, sprzyja
wszechstronnemu rozwojowi oraz integracji uczniów.
2.2 Ćwiczenia terenowe
W poznawaniu przez uczniów otaczającego świata ogromną rolę spełniają ćwiczenia terenowe, których idea
narodziła się w latach 60-tych w Niemczech. Zmiana otoczenia oraz kontakt z przyrodą powodują duże
zaangażowanie emocji, a przez to zwiększają trwałość przyswajanych treści. Zajęcia w terenie pomagają
zrozumieć istniejące w otaczającym środowisku zależności oraz umożliwiają sprawdzenie posiadanej
wiedzy i umiejętności w praktycznym działaniu. Rozwijają one pomysłowość, inwencję twórczą i
samodzielność uczniów; ułatwiają przebieg procesów poznawczych; integrują informacje z różnych
dziedzin nauki oraz wdrażają do pracy zespołowej. Podczas zajęć w terenie możemy zwrócić uwagę na
pozytywny i negatywny wpływ człowieka na środowisko. Stąd też, stanowią one także ważny element w
kształtowaniu świadomości ekologicznej wśród uczniów. Zajęcia terenowe mają więc dla nich ogromne
znaczenie dydaktyczne, poznawcze i emocjonalne.