Get Adobe Flash player
Zaszczyński (1974) twierdzi, że nowoczesne metody nauczania to te, które nie były dotąd szeroko, bądź nie były wcale stosowane w praktyce szkolnej; powinny one spełniać m.in. następujące warunki: • aktywizować uczniów intelektualnie i manualnie, tzn. kierować tokiem ich rozważań teoretycznych, jak również pobudzać i usprawniać ich działania praktyczne; • wpływać na rozwój umiejętności samodzielnego myślenia, krytycznego wnioskowania i rozbudzać zainteresowania przedmiotem; • realizować postulat nauczania wychowującego, kształtować postawy zaangażowania i ideowości Metoda gier dydaktycznych spełnia wyżej wymienione cechy i jako taka stosowana jest coraz częściej w różnych państwach a także popularyzowana w Polsce od połowy lat sześćdziesiątych (Okoń 1973, Kruszewski 1973). Skawiński (1974), omawiając gry dydaktyczne stwierdza m.in., że: • przygotowują uczniów do pełnienia różnych ról społecznych; • zapoznają ich z rodzajem wykształcenia niezbędnego do wykonywania różnych zawodów (np. lekarza, inżyniera, rolnika, leśnika, hydrologa i innych) oraz z zakresem obowiązków z nimi związanych a także z wymaganiami stawianymi przez społeczeństwo przedstawicielom tych zawodów; • wdrażają uczniów do podejmowania decyzji w sytuacjach podobnych do tych, w jakich mogą się znaleźć, np. w przyszłej pracy zawodowej. Stwierdzono, że metoda gier dydaktycznych pobudzą aktywność, uczy jak pokonywać trudności, zawiera prócz pierwiastków intelektualno – poznawczych również emocjonalne.