Get Adobe Flash player
rozumie”. Inscenizacja dotyczy listu nadesłanego do redakcji, przez 17-letnią dziewczynę, która zaszła w ciążę i prosi czasopismo o pomoc. Nie ma wsparcia ze strony rodziców, matki jej chłopaka – ojca dziecka, oraz samego ojca dziecka. Podsumowanie inscenizacji związane jest z odpowiedzią na pytania: jaki problem porusza scenka, kto tu najbardziej zawinił, jaki jest stosunek dziewczyny do rodziców, czy rodzice popełnili błędy wychowawcze wobec dziewczyny, czy młodzież powinna wiedzieć o możliwości zabezpieczenia przed ciążą, czy nieletnich rodziców można uznać za dojrzałych, czy dziewczyna słusznie nie chce przenieść się do szkoły wieczorowej i nie pozwala chłopakowi na studiowanie, jak uczniowie postąpiliby na miejscu ojca dziecka? Najważniejsze wnioski z lekcji obejmowały: za kulturę seksualną młodzieży odpowiedzialni są przede wszystkim rodzice, bo to oni wychowują swoje dzieci. W drugiej kolejności to sam młody człowiek odpowiada za swoje czyny, bo zdaje sobie sprawę z tego, że podejmuje współżycie seksualne, ale powinien być on świadomy konsekwencji oraz powinien znać sposoby zabezpieczania się przez ciążą. Osoby decydujące się na współżycie płciowe powinny mieć partnerskie stosunki i wspólnie ponosić odpowiedzialność za swoje decyzje. Wnioski: Analiza programów nauczania, podstawy programowej oraz literatury przedmiotowo- metodycznej wykazała, że tematy dotyczące bioetyki są poruszane na każdym poziomie kształcenia. W szkole podstawowej jest ich zdecydowanie najmniej i koncentrują się one na bardzo ogólnych zagadnieniach dotyczących chorób przenoszonych drogą płciową oraz funkcji rodziny. W gimnazjum i liceum występują dość rozbudowane treści z zakresu bioetyki – stopień ich realizacji zależy w dużej mierze od postaw nauczycieli wobec danego problemu. Treści te występują w różnych działach programowych, np. dotyczących rozmnażania człowieka, genetyki, zdrowia i choroby. Występuje zależność między poruszanymi problemami bioetycznymi, a edukacją seksualną dzieci i młodzieży, bo wiele problemów natury moralnej wiąże się z płciowością czlowieka i postępowaniem w sferze intymnych kontaktów międzyludzkich. Dotyczy to np. antykoncepcji, inicjacji seksualnej, AIDS, aborcji, czy zapłodnienia in vitro. W latach 80. i 90. XX wieku, ukazało się wiele konspektów i artykułów na temat AIDS i chorób wenerycznych. Zaistniała bowiem konieczność uświadamiania dzieci i młodzieży w zakresie zachowań niebezpiecznych i tolerancji dla osób chorych. Zawsze kładziono nacisk na odpowiedzialność w życiu płciowym. W związku z tym pojawiła się bardzo duża liczba konspektów na temat ciąży, małżeństwa i rodziny, środków antykoncepcyjnych. Nie uświadamiano jednak uczniom, że mimo kontaktów seksualnych, nie musi dochodzić do choroby. Nie mówiono, co robić i jak, aby nie doprowadzić do choroby przekazywanej drogą płciową. Podkreślano tylko, że nieodpowiedzialne podejmowanie kontaktów seksualnych skutkuje chorobą weneryczną. Obecność edukacji w zakresie bioetyki i seksualności jest niezbędna, bo przecież jest ona częścią nauki o człowieku i powinna w programie nauczania być realizowana tak jak anatomia, czy fizjologia człowieka. Należy więc kształtować właściwe postawy młodzieży wobec seksualności, a według większości autorów artykułów najważniejszą rzeczą przekazywaną uczniom jest uświadomienie im, że podejmowanie współżycia seksualnego, powinno być w pełni świadome. Osoby decydujące się na ten krok powinny znać wszystkie konsekwencje swoich decyzji, a także znać sposoby zabezpieczania się przez ciążą. Takie opinie nasiliły się głównie w latach 90. XX wieku. Człowiek modyfikując przyrodę, musi pomyśleć, czy ma pełne uprawnienia do takiej ingerencji, głównie w odniesieniu do gatunku ludzkiego – w manipulacji zarodkami, zapłodnieniu in vitro [Fikus, 1989]. Nowoczesność edukacji jest niezbędna, aby nastąpiła lepsza jakość nauczania. Polska szkoła zmienia się zbyt wolno w stosunku do postępu nauki. Większość nauczycieli i doradców metodycznych kojarzy nowoczesność edukacji z umiejętnością posługiwania się komputerem, czy Internetem. Oprócz tego jest to również: oparcie edukacji na nowoczesnym systemie wartości, zmiana jakości i ilości treści nauczania, otwartość na zmiany 62