wiedzy. Wg teorii Brunera uczący się aktywnie konstruuje nowe idee lub pomysły. Uczeń posiada
„wewnętrzny układ odniesienia” ma świadomość swojej wiedzy i umie odnieść nowe informacje
do posiadanego już przez siebie zasobu informacji. Porządkownie informacji czyli „kodowanie”
opiera się na umiejętnościach selekcjonowania, przetwarzania informacji, konstrukcji hipotez.
Sens kształcenia upatruje Bruner w zdobywaniu przez ucznia coraz wyższego poziomu
świadomości i kontroli nad własnym zachowaniem [Bruner, 1986]. Do środków realizacji należy
zaliczyć indywidualizację nauczania, aktywizacja uczniów zdolnych poprzez zastosowanie
metod problemowych oraz rozwój u uczniów narzędzi poznawczych [Di Vesta, 1997; Fisher,
1995 za Anderson]. Bruner podkreśla również rolę pewnych mechanizmów usprawniających
proces uczenia wynikających ze spontanicznych zachowań ucznia takich jak ciekawość czy
zaangażowanie np. uczenie przez odkrywanie czyli postępowanie zgodne z procesem badawczym:
wyodrębnienie problemu, postawienie hipotez i ich weryfikacja. Kodowanie polega wtedy
na uporządkowaniu posiadanych informacji, pozwala uzyskać nowe spojrzenie na problem, a
następnie pozwala poprzez konstrukcje odpowiednich złożeń z posiadanych danych rozwiązać
problem [Stępkowski]. Tworzenie spiralnej struktury wiedzy, umożliwia uczniowi zdobycie
doświadczenia, nastawione jest na przewidywanie i uzupełnianie braków w posiadanej wiedzy
[Bruner za Juszczyk].
W procesie kształcenia wspomaganego TI stosowana jest również spiralna struktura
treści, która wiąże się z kształceniem umiejętności kluczowych, oparta jest na wcześniejszych
doświadczeniach uczniów pobudzając ich ciekawość, zaangażowanie i dążenie do zdobycia
kompetencji. Podczas stosowania TI mamy do czynienia z procesem aktywizacji ucznia w
celu kształcenia umiejętności kluczowych np. selekcjonowania, przetwarzania informacji i ich
wykorzystania w realizacji zadań.
Modele cybernetyczne
Teoria symulacji komputerowych Newell’a i Simon zakłada, że mózg ludzki działa jak
komputer, w teorii rozwiązywania problemów założyli, że wiedza może być oddzielona od
zachowania i nadal ujawniać się w postaci zachowania. Uczenie zatem zaangażowane jest w
nabywanie operatorów [za Anderson,1985]. Symulacje komputerowe mogą być zastosowane do
modelowania złożonych procesów poznawczych, a metody rozwiązywania problemów pozwalają
na przełożenie wiedzy na zachowanie.
Inną strategią nauczania jest tutorning, może on dotyczyć nie tylko relacji uczeń -
nauczyciel, ale również uczeń - komputer np CAL (Computer-Assisted-Learning) tutorem jest
dziecko bieglejsze w posługiwaniu się komputerem [Sherman, 2001]. Skonstruowane w tym
celu odpowiednie programy komputerowe prezentują treści jednocześnie kontrolują stopień
zrozumienia materiału przez uczniów. Relacje pomiędzy poszczególnymi faktami mogą być
przedstawiane za pomocą różnych form medialnych. Pozwala to sprawdzać stopień opanowania
wiadomości, program również rozpoznaje błędne odpowiedzi ucznia i odsyła do miejsc gdzie
uczeń znajdzie inne scenariusze pozwalające lepiej przyswoić dany materiał, jednocześnie
pozwala zmotywować go do nauki, uczy szukać odpowiedzi na postawione pytania.
Istnieją również inteligentne systemy tutorialne są to oprogramowania zwane sztuczną
inteligencją, polegające na wcześniejszym modelowaniu wiedzy ucznia, a następnie dopasowaniu
przez program odpowiedniej strategii przedstawiania informacji dostosowuj do gotowości i stanu
wiedzy ucznia. Programy te wspierają procesy transformacji poznawczej pozwalając uczniom
odkrywać nowe treści, mobilizują ich do działania oraz rozwiązywania problemów [Euler, 1992].
Podstawą funkcjonowania neurodydaktycznych systemów komputerowych są pętle
biocybernetyczne. Wykorzystują monitorowanie, analizowanie i reagowanie systemu
komputerowego na zachowanie użytkownika w czasie rzeczywistym [Fairclough, 2009].
86