Get Adobe Flash player
edukacji biologicznej wydaje się zbędne, biorąc pod uwagę fakt, że biologia z natury zajmuje się anatomią i fizjologią człowieka. Podstawa programowa gimnazjum kładzie duży nacisk na biologię człowieka. Humanizacja polega na zajmowaniu się człowiekiem i uczeniu się szacunku do niego [Sawiński, 2009]. Wnioski Człowiek uczy się przez całe życie. Pierwsze wiadomości i umiejętności zdobywa w domu rodzinnym, następnie edukowany jest w przedszkolu, a później w szkole, obejmującej kilka etapów kształcenia. Na poziomie szkoły podstawowej występuje różnorodność zagadnień dotyczących zdrowia oraz zachowań człowieka w zakresie higieny. Edukacja zdrowotna na tym etapie edukacyjnym nastawiona jest nie tylko diagnozę chorób i skutków niewłaściwych zachowań zdrowotnych, jak na przykład uzależnienia, czy zagrożenia życia w postaci negatywnych skutków pojawiania się chorób. Wskazywane są też zachowania bezpieczne sprzyjających zdrowiu, np. zasady dbałości o własne ciało, zasady udzielania pierwszej pomocy, zasady prawidłowego uczenia się, zasady prawidłowego odżywiania się, znaczenie ruchu i ćwiczeń fizycznych w utrzymaniu zdrowia. W obecnych programach nauczania na wszystkich poziomach kształcenia podkreśla się wysoką rangę zagadnień dotyczących zdrowia człowieka oraz wpływu różnych czynników na stan organizmu ludzkiego. Edukacja zdrowotna powinna kształtować nawyki związane z ochroną zdrowia fizycznego, psychicznego i społecznego. Powinna również wpływać na kształtowanie postaw prozdrowotnych dotyczących stosowania zasad higieny i profilaktyki zdrowotnej. Działania prozdrowotne w szkole polegają na praktycznych działaniach nauczyciela i uczniów, pozwalających na weryfikację hipotez na temat przebiegu procesów fizjologicznych organizmu oraz wpływu czynników środowiskowych na zdrowie człowieka [Potyrała, Walosik, Kuczek, 2007]. Edukacja zdrowotna powinna polegać na ochronie zdrowia poprzez świadome kierowanie procesem uczenia się i korygowaniem zachowań ucznia. Działania edukacyjne powinny być więc skierowane na: popularyzację i wzbogacanie wiadomości uczniów o zdrowiu, doradzanie w związku z zagrożeniami zdrowia, kształtowanie właściwych postaw wobec stosowania zasad higieny, zapobieganie chorobom i ich leczenie, rozbudzanie zainteresowania zdrowiem poprzez regularne pogłębianie wiedzy o własnym organizmie i jego higienie [Potyrała, Walosik, 2007]. W potocznym rozumieniu higiena to czystość ciała i otoczenia - określa zachowywanie zdrowia fizycznego i psychicznego, bada czynniki szkodliwe dla zdrowia oraz edukuje w zakresie właściwego zachowywania dobrego samopoczucia. Polega na profilaktyce rozumianej jako zapobieganie niewłaściwym zachowaniom uczniów. Nauczanie o zdrowiu jest trudne, gdyż trudno jest namawiać dzieci do właściwego postępowania. Człowiek powinien dbać o higienę nie tylko dla własnego zdrowia, ale i dla bliskich i społeczeństwa. Ważne są właściwe działania wychowawcze nauczycieli, bo uczniowie są nieufni i sceptycznie nastawieni do rad, które ograniczają ich swobodę [Szarski, 1983]. Naszej kulturze bardzo potrzebne jest kształtowanie wychowania zdrowotnego. Ogromną rolę w tym zakresie ma szkoła. Programy nauczania, organizacje prozdrowotne, literatura, filmy i audycje promujące zdrowie mają taką możliwość. Uczniowie powinni poznawać: funkcje swojego organizmu, zagrożenia cywilizacyjne, umiejętność zachowania zdrowia i poczucie odpowiedzialności za nie, ochronę życia. Szkoła powinna więc działać profilaktycznie w odniesieniu do zdrowia uczniów [Juśkiewicz, 1995]. Literatura: Błasiak W. (2005) Przygoda z przyrodą. Program nauczania w klasach 4-6 szkoły podstawowej. Oficyna Edukacyjna Krzysztof Pazdro. Wydanie I, Warszawa. Błaszczyk E., Kłos E., Malański B., Sygniewicz J., Zajdler B. (1999) Program nauczania. Przyroda w klasach 4-6. WSiP, Warszawa. Bobrzyńska E. (1973) Wycieczki w nauczaniu higieny. [w:] Biologia w Szkole, nr 3. 53