Get Adobe Flash player
Połowę stanowi młodzież w wieku 15–24 lat. Wobec tak zastraszająco dużych liczb, niezbędne jest organizowanie akcji profilaktycznych w społeczeństwie. Niestety zagadnienia ludzkiej płciowości, seksu są podejmowane w polskich szkołach niezbyt przychylnie. Niewielka liczba nauczycieli i rodziców jest odpowiednio przygotowana do prowadzenia z młodzieżą rozmów i zajęć dotyczących seksualności. Prowadzone są akcje, np. z okazji światowego dnia AIDS, ale zazwyczaj tematy te są bardzo szeroko omijane [Helizanowicz, 2001]. Edukacja w zakresie HIV/AIDS nie przynosi pozytywnych skutków, gdy wytwarzana jest w odniesieniu do tego zagadnienia atmosfera strachu i braku pewności. Takie obawy i niepokoje często mogą być przeszkodą dla uczniów w procesie uczenia się na ten temat. Z jednej strony, dzieci otrzymują informacje osadzone w lokalnych normach kulturowych i wartościach, a z drugiej dobiegają do nich informacje pochodzące z mediów. Niezwykle istotną rzeczą jest, aby uczniowie rozumieli różnice między nimi. Lokalne programy profilaktyczne niejednokrotnie są bardziej skuteczne, bo ich postawy i przekonania wpływają znacząco na rozwój młodych ludzi. Jeśli w danej społeczności kładzie się nacisk na zdrowe zachowania, to zwiększa się tym samym prawdopodobieństwo ich praktykowania przez dzieci i młodzież. Edukacja w zakresie HIV/ AIDS nie powoduje przyspieszenia momentu inicjacji seksualnej, nie zwiększa częstotliwości kontaktów seksualnych i nie zwiększa liczby partnerów seksualnych. Wręcz przeciwnie - pomaga młodym ludziom zachowywać wstrzemięźliwość na długi czas, zmniejszyć ilość partnerów w kontaktach seksualnych oraz może zwiększyć stosowanie prezerwatyw lub innych środków antykoncepcyjnych [Schenker & Nyirenda, 2002]. Wiele milionów ludzi to jedynie nosiciele wirusa HIV, którzy są nieświadomi zakażenia i przekazują je kolejnym osobom. Testy serologiczne wykrywające przeciwciała anty-HIV wykrywają wirusa dopiero po kilku miesiącach po zakażeniu, więc dopiero po tym czasie człowiek orientuje się, że jego sperma, czy wydzielina pochwy były niebezpieczne dla jego partnera seksualnego. W Polsce było niewiele przypadków chorych na AIDS – i to u osób wracających z zagranicy - uznano, więc że jest to „choroba importowana”. Niestety okazało się, że wirus szybko rozprzestrzeniał się – głównie wśród narkomanów, prostytutek obu płci. Ofiarami AIDS są też kobiety sztucznie zapładniane zainfekowaną spermą [Płytycz, 1990]. Życie i zdrowie zależy od podejmowania decyzji odnośnie: osoby darzonej uczuciem, uprawiania seksu, wierności wobec jednego partnera, krytycyzmu w wyborze partnera, stosowania środków zapobiegających zakażeniu, szczerości wobec partnera, braku rozmów o seksie [Schenker & Nyirenda, 2002]. Epidemia zakażeń HIV ciągle rośnie. Co najmniej 30% zakażonych stanowi młodzież w wieku 10-24 lat. Poszerza się też liczba narkomanów, a narkomania dożylna ciągle jest w Polsce głównym sposobem zakażenia wirusem HIV. Obowiązkiem szkoły jest wobec tego prowadzenie akcji profilaktycznych, które powinny być częścią procesu wychowawczego. Najważniejsze jest pogłębienie wśród młodzieży wiedzy na temat świadomych zachowań w odniesieniu do HIV i AIDS [Helizanowicz, 2001]. Jan Paweł II powiedział: „skutki AIDS są daleko głębsze od innych chorób, sięgają bowiem w życie moralne, społeczne, ekonomiczne, prawne, organizacyjne, w życie rodziny, społeczności lokalnych, a także różnych narodów i całej ludzkości” [Konopka, 2002]. Zapobieganie epidemii HIV/AIDS jest celem szkoły, która powinna w tym względzie współdziałać z innymi instytucjami, na przykład zdrowotnymi. Dla nauczycieli zaangażowanych w edukowanie w zakresie profilaktyki HIV/AIDS jest to zadanie o charakterze „Syzyfowej pracy” - różnica jednak polega na tym, że nagrodą za odniesiony sukces jest uratowanie ludzkich istnień [Schenker & Nyirenda, 2002]. Wnioski Analiza programów nauczania, podstawy programowej oraz literatury przedmiotowo- metodycznej wykazała, że tematy AIDS i HIV są poruszane na każdym poziomie kształcenia. W szkole podstawowej jest ich zdecydowanie najmniej i koncentrują się one na bardzo ogólnych zagadnieniach dotyczących chorób przenoszonych drogą płciową. W gimnazjum i liceum 70