wyrabianie szacunku do starszych osób i pomaganie im. Zastosowano projekcję filmu „1:0 dla
starości”. Hasłem była ochrona życia i zdrowia. Film mówił o tym, że można wydłużyć młodość
a starość uczynić przyjemną poprzez właściwe odżywanie się, kąpiele wzmacniające układ
krążenia, poranną gimnastykę lub wędrówkę pieszą, przebywanie w gronie rodziny i przyjaciół –
to wszystko przedłuża życie człowieka [Janczewska, 1976].
Od wielu lat, wiele kontrowersji budzi temat edukacji seksualnej dzieci i młodzieży. Według
ONZ i WHO do zadań szkoły w tym należy:
/1/ kształtowanie właściwego stosunku do płciowości, erotyzmu, miłości, przyjaźni,
akceptacji, tolerancji, szacunku do ludzi, braku agresji, braku przedmiotowego traktowania ludzi,
/2/ uświadamianie uczniów w zakresie: chorób wenerycznych, przemocy seksualnej,
wykorzystywania seksualnego, patologii partnerskich i seksualnych,
/3/ szerzenie tolerancji i braku dyskryminacji wobec homoseksualistów,
/4/ przekazywanie wiedzy o znaczeniu i konsekwencjach rozpoczęcia współżycia płciowego.
W każdej klasie zdarzają się rzeczy, o których nauczyciel nie wie, a które wpływają na to,
że uczniowie są zainteresowani bardziej tym, a nie innym tematem – na przykład: ucieczka
z domu, zbyt wczesna ciąża, kontakt seksualny z osobą zakażoną HIV, narkotyki, alkohol,
adopcja, rozwód, przemoc seksualna, homoseksualizm, aborcja. Nauczyciel musi być otwarty
na propozycje tematów, o których chcą dyskutować uczniowie, bo tylko w ten sposób jego
działalność informacyjna i wychowawcza przyniesie właściwy skutek [Lew – Starowicz & Lach
– Długołęcka, 1998].
Już w 1972 roku, Zespół Wychowania Zdrowotnego Komisji Propagandowej do spraw
programów nauczania higieny, przygotował program wychowania seksualnego. Niektóre z jego
zagadnień to: rozwój fizyczny ludzi – wzrost, proporcje ciała, muskulatura u mężczyzn i tkanka
tłuszczowa u kobiet, zdrowie kobiety czynnikiem decydującym o losach dzieci – ochrona prawna,
kultura, obyczaje, szacunek dla kobiet, wpływ alkoholu i nikotyny na rozwój, znaczenie sportu
w okresie dojrzewania, dojrzałość biologiczna, płciowa i społeczna, rozwój człowieka w okresie
dzieciństwa, dojrzałości i starości, potrzeby zdrowotne i psychiczne starszych ludzi, znaczenie
rodziny dla rozwoju dziecka, planowanie rodziny, przyrost naturalny, rodzina środowiskiem
społecznym, popęd płciowy człowieka – społeczne znaczenie życia seksualnego, normy
obyczajowe i prawne, dewiacje. Program ten był przeprowadzony na zasadach eksperymentu w
szkole podstawowej, po to, aby ustalić, czy treści w nim zawarte odpowiadają potrzebom dzieci
oraz na jakich lekcjach, jakimi metodami i za pomocą jakich środków dydaktycznych te treści
przekazywać. W większości sugerowane treści okazały się przydatne w edukacji seksualnej.
Przed ich wprowadzeniem należy jednak przygotować odpowiednio nauczycieli i pomoce
naukowe, aby we właściwy sposób omawiać poszczególne zagadnienia. Najważniejsze jest
jednak umieszczenie dydaktyki wychowania seksualnego w programach uczelni kształcących
nauczycieli, bo to od nich najbardziej zależy w jaki sposób uczeń przyswoi poszczególne
wiadomości. Nauczyciel oprócz przekazywania wiedzy o anatomii, fizjologii, higienie układu
rozrodczego, kształtuje postawę dzieci wobec seksualności, moralności, etyki i właściwego
postępowania [Cichy, 1972]. W związku z tym, w kolejnych latach powstało wiele scenariuszy
lekcji dotyczących właśnie tych treści.
Konspekt lekcji [Janczewska, 1976] na temat świadomego rodzicielstwa miał na celu
wyrobienie odpowiedzialności w związku z rozpoczynaniem życia płciowego. Najważniejsze
wnioski z lekcji to: życie płciowe jest ważnym elementem życia człowieka, kultura w miłości
jest podstawą życia społeczeństwa, rodzicielstwo jest wielką odpowiedzialnością – ekonomiczną,
zdrowotną. Najważniejsze jest to, aby poczęcie dziecka było świadome i nie dochodziło do
regulowania urodzin drogą przerywania ciąży.
W toku jeden z lekcji [Dobrowolska, 1995] zastosowano inscenizację pt. „Nikt mnie nie
61