Home

Kronika Matematyka

Kliknij na kwadraciki, zarówno te od filmów, jak i te od informacji, żeby je zatrzymać i móc czytać lub oglądać bez przeszkód!

Strona ta skrywa w sobie kilka ciekawostek, które Mogą Cię zainteresować. Najedź na kwadraciki poniżej, a zobaczysz dalszy ciąg tekstu, oraz materiały i zdjęcia bohatera niniejszego wydania.

Odpal jeden z filmów z poniższego odtwarzacza, by dowiedzieć się więcej o bohaterze niniejszego wydania. Materiały nagrano z pomocą lektora i poddano profesjonalnemu montażowi.

Józef Maria Hoene-Wroński

1

2

3

4

Osiągnięcia Wrońskiego!

Czym przysłużył się dla matematyki?

Wzór na wspaniałego króla!

Tylko Wroński mógł to wykombinować!

Biografia Wrońskiego!

Poznaj tego wspaniałego matematyka!

Utrzymywał się z zasiłku wojskowego od rządu rosyjskiego za służbę i z udzielania prywatnych lekcji. Jedna z jego uczennic, córka zubożałego markiza, Wiktoria Sarrazine de Montferrier (Sarazin de Mąferie) w 1810 roku, została jego żoną. Przeniósł się do Paryża i tam przedłożył wyniki swoich prac Akademii Nauk. Niestety nie znalazły one uznania u francuskich uczonych. Hoene – Wroński popadł w konflikt z oficjalną nauką. Nieufny i niechętnie odnoszący się do świata, dowody swoich twierdzeń ukrywał w długich i zawiłych pismach. Nazywano go „sfinksem matematyki”, zarzucano nieprzyjemny charakter i poczucie wyższości.

Pomimo bardzo trudnej sytuacji finansowej wydawał swoje prace, korzystając z pomocy najprzeróżniejszych protektorów. Niesłychanie pracowity, wydał ponad sto pozycji naukowych. W pracy pomagała mu przybrana córka Batylda, która z pełnym poświęceniem pełniła rolę sekretarki. Był twórcą i jednym z czołowych przedstawicieli mesjanizmu polskiego. Jego mesjanizm był doktryną, jednoczącą absolutną religię, absolutną filozofię i służyć miał sprawie reformy powszechnej. Uważał, że człowiek jako współpracownik boży, może i powinien być twórcą nowej rzeczywistości.

Józef Hoene – Wroński, polski matematyk, filozof, prawnik, ekonomista i fizyk.
Urodzil się 24 sierpnia 1776 roku w Wolsztynie, w rodzinie czeskiego architekta Antoniego Hoene. Uczył się w Poznaniu. Gdy miał 16 lat, umarła jego matka. Po jej śmierci, wbrew woli ojca postanowił wstąpić do Szkoły Korpusu Artylerii. Aby uniemożliwić ojcu odszukanie go, zmienił nazwisko na Wroński. Brał udział w insurekcji kościuszkowskiej, walczył w stopniu porucznika, jako dowódca baterii artylerii, odnosząc sukcesy. Za zasługi na polu walki w 1794 roku, został odznaczony przez Tadeusza Kościuszkę i obdarowany przez niego złotym zegarkiem.

Po bitwie pod Maciejowicami, dostał się do niewoli. W 1795 roku wstąpił do armii rosyjskiej. Bardzo szybko awansował do stopnia majora. Dwa lata później postanowił opuścić armię i poświęcić się studiowaniu. Było to możliwe dzięki specjalnej zgodzie cara Pawła II, który obdarzył go również przywilejem dożywotniego noszenia munduru. W latach 1797 – 1800 studiował w Niemczech, prawo i filozofię. W 1800 roku wstąpił do Legionów Polskich w Marsylii, a gdy polska armia opuściła miasto, Hoene – Wroński pozostał i przyjął obywatelstwo francuskie. Postanowił poświęcić się działalności naukowej i filozoficznej.

15 sierpnia 1804 roku, na balu z okazji urodzin Napoleona, doznał podobno, tajemniczego olśnienia i odkrył… istotę absolutu! Zrozumiał tajemnicę początku wszechświata i prawa nim rządzące. Postanowił odtąd zreformować ludzką wiedzę i stworzyć uniwersalny system filozoficzny. Na pamiatkę oświecenia przyjął imię Maria. Od tej chwili poświęcił się powołaniu, głoszenia nowej idei. Pragnął przeprowadzenia reform: matematyki, filozofii, astronomii i techniki w oparciu o jego filozofię. Był przekonany o bezwzględnej słuszności swoich poglądów.

Wierzył, że obowiązkiem człowieka jest odrodzenie się do nowego, wyższego życia. Adam Mickiewicz początkowo pochlebnie wyrażał się o jego idei. Jednak w późniejszym czasie uznał, że to mesjanizm jego i Towiańskiego jest prawdziwy. Hoene – Wroński oskarżył Mickiewicza o kradzież pojęcia - mesjanizm i chęć skompromitowania go. Józef Hoene – Wroński umarł w nędzy, 9 sierpnia 1853 roku w Paryżu. Przed śmiercią wyszeptał do żony: "Boże Wszechmogący, miałem tyle jeszcze do powiedzenia". Wiele jego prac i teorii niezrozumianych przez współczesnych mu ludzi, okazało się słusznymi. Pochowano go na cmentarzu w podparyskim Neuilly – sur – Seine (Noi sir Sen).

Czy wiesz, że... Współcześni określali Hoene – Wrońskiego, jako człowieka obdarzonego niesłychaną charyzmą, która pozwalała mu zjednywać sobie ludzi. Byli oni gotowi pomagać mu finansowo i finansować wydawanie drukiem jego prac. Jednak najczęściej żył on w niedostatku, a życie zakończył w nędzy.

BIBLIOGRAFIA:

1. Wronski. Canons de logarithmes. Paris 1827.

2. Wronskiana. Warszawa 1939, Gebethner I Wolf

3. S. Dickstein – Hoene Wroński:jego życie I prace. Akademia Umiejętności, Kraków 1896.

4. Dokumenty ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie.

5. Wikipedia.

6. Adam Sikora. Hoene –Wroński. Wiedza Powszechna, Warszawa,1995.

7. Józef Maria Hoene –Wroński :Wstęp do wykładu matematyki. Paryż 1880

8. Hoene – Wroński:życie, matematyka I filozofia. IMPAN,Warszawa 2008.

9. P.Pragacz – Życie i twórczość Józefa Hoene-Wrońskiego.Artukuł z sesji IMPAN, Warszawa,2007.

10. Józef Hoene –Wroński –twórca idei mesjanizmu. Audycja W, Dmochowskiego i A.Sowy z cyklu: Kronika Niezwykłych Polaków. Warszawa 2002.

Józef Hoene – Wroński opracował używany we współczesnej matematyce, wyznacznik funkcyjny zwany wrońskianem. Jego koncepcję „algorytmów” stosuje się współcześnie w cybernetyce. Również w informatyce można znaleźć ślady jego wynalazków, bowiem zaprojektował wiele maszyn matematycznych, w tym prototyp kalkulatora mechanicznego. Stworzył koncepcję napędu gąsiennicowego czołgu, nazwał ją zasada kół opartych na pasie. W dziedzinie fizyki zajmował się teorią przyrządów optycznych i mechaniką płynów. Pracował nad udoskonaleniem maszyn parowych.

Zajmował się analizą matematyczną. Jedną z najciekawszych idei matematycznych Józefa Hoene – Wrońskiego była metoda rozwijania funkcji w szereg. Nazwana przez niego prawem najwyższym. Chociaż tej metodzie brakowało precyzji, zawierała jednak bardzo cenne idee. 100 lat później „pochylił się” nad nimi - Stefan Banach, dowodząc, że „prawo najwyższe Hoene-Wrońskiego", można stosować w przestrzeniach, które nazywane są dzisiaj, przestrzeniami Banacha.

Pracując nad tą metodą, Hoene-Wroński opracował technikę obliczania współczynników szeregu funkcyjnego. Posługiwał się przy tym wyrażeniami pomocniczymi, wyznacznikami, które matematyk angielski T. Muir nazwał w 1882 wyznacznikami Wrońskiego, czyli wrońskianami. Są one używane obecnie w teorii równań różniczkowych i znane w całym matematycznym świecie. Równocześnie stawiał on przed matematyką (stosowaną) zadanie rozwiązania zagadnienia określenia związku między materią a energią.

Projekt:

"Zablocki Pictures"

Wykonanie:

Maciej Zabłocki

Copyright 2013.

Na wyłączność Politechniki Warszawskiej, w ramach projektu: Archipelag Matematyki - biografie wybitnych matematyków.