Konrad miał 6 lat, gdy na spływie kajakowym z rodzicami na Mazurach przeżył burzę na jeziorze. Bał się, lecz jednocześnie błyskawice i pioruny były dla niego fascynującym zjawiskiem. Od tego czasu interesował się wyładowaniami atmosferycznymi –  skąd się biorą, jakie mogą mieć skutki, ale też jak można się przed nimi ochronić. W szkole podstawowej najbardziej lubił lekcje przyrody, matematyki, a w późniejszych klasach – fizyki. Po lekcjach podpatrywał, jak jego ojciec w warsztacie koło domu naprawiał albo przerabiał różne urządzenia elektryczne. Stopniowo, pod okiem ojca, sam próbował majsterkowania, a w wielu lat 12 samodzielnie skonstruował wzmacniacz, dzięki któremu mógł w domu słuchać muzyki. W pokoju gromadził coraz więcej urządzeń, kabli, bezpieczników i to był cały jego świat. Te zainteresowania przesądziły o tym, że zdecydował się kontynuować naukę w pobliskiej szkole zawodowej przygotowującej do zawodu elektryka. Po jej ukończeniu podjął pracę w firmie, w której wcześniej odbył praktyki i miał z nią związane bardzo dobre wspomnienia. Pracuje tam już piąty rok, a firma w międzyczasie rozrosła się i dostaje spore zlecenia, np. instalowanie elektryczności na nowych osiedlach budowanych w pobliskim mieście.