Page 7 - książka gotowa + okładkastr1 i 4

Wstęp

Kontekstem współczesnej edukacji są nieustanne zmiany zachodzące w dzisiejszym świecie.
Nieustanne unowocześnienia technologiczne, rozwój technik masowej komunikacji, przeobrażenia
w sferze pracy, konkurencja na rynku pracy, międzynarodowe zmiany składu demograficznego siły
roboczej oraz konieczność stałego dostosowywania do zmieniających się warunków stawiają przed
systemami kształcenia nowe zadania. Edukacja dziś przede wszystkim powinna skupić się na
wykształceniu u współczesnego człowieka takich umiejętności, które pozwolą mu na prawidłowe
funkcjonowanie w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości. Należy do nich m.in. umiejętność

zdobywania, przetwarzania, przekazywania i krytycznej weryfikacji informacji oraz wykorzystywanie
zdobytej wiedzy w praktyce. Pierwsze z wymienionych umiejętności wiążą się z rozwojem Internetu i
technologii komputerowych, które sprawiły, że żyjemy obecnie w erze natychmiastowej informacji. Za
pośrednictwem nowoczesnych mediów można bowiem zawsze i wszędzie je zdobywać, można się nimi
wymieniać, a przesłanie informacji z jednego końca świata na drugi zajmuje jedynie kilka sekund.
Nowoczesne technologie są niewątpliwie wspaniałym narzędziem, które pozwala człowiekowi na ciągły
rozwój, jednak niosą one także chaos informacyjny oraz szereg innych zagrożeń. Trzeba przy tym
pamiętać, że ich rola będzie nieustannie rosła, dlatego tak istotne jest przygotowanie kolejnych pokoleń
do życia w świecie zdominowanym przez informacje i komputery. Druga z wymienionych umiejętności –
wykorzystywanie wiedzy w praktyce – jest wynikiem odejścia od encyklopedycznego sposobu
kształcenia i potrzeby posiadania określonych kompetencji warunkujących atrakcyjność na rynku pracy.
Zadaniem edukacji jest więc kształtowanie umiejętności, które pozwolą na efektywne stosowanie w danej
sytuacji zdobytej wiedzy i doświadczenia. Aby zrealizować te zadania, szkoła musi wypracować
odpowiednie metody i sposoby edukacji, które będę wykorzystywane na wszystkich jej poziomach.
W tym celu niezwykle ważne i pożądane staje się interdyscyplinarne podejście do kształcenia.

Jak podaje J. Hermaszewski interdyscyplinarność należy rozumieć jako pewnego rodzaju
współpracę między różnymi dziedzinami nauki, podczas której stosowane są typowe dla poszczególnych
dyscyplin metody badawcze, w celu doprecyzowania sformułowanego uprzednio problemu. Efektem
działań interdyscyplinarnych jest specyficzna nowa wiedza, która prezentuje całkiem inne podejście od
tych przedstawianych przez dziedziny, na których się opiera1. Interdyscyplinarność pociąga za sobą
kooperację i współzależność działań z różnych obszarów. Jej ważnym składnikiem jest praca zespołowa
w rozwiązywaniu określonego problemu, będącego problemem interdyscyplinarnym2.

Zgodnie z ideą interdyscyplinarności w nauczaniu należy jak najczęściej odchodzić od schematu -
„jeden nauczyciel, jeden przedmiot, jedna godzina, jedna klasa”. Konieczne jest więc odrzucanie

1 J. Hermaszewski, Kształcenie interdyscyplinarne - nowa jakość kształcenia, Państwowa Wyższa Szkoła
Zawodowa w Głogowie, Legnica 2013, dostępne online [na:] http://hermaszewski.glogow.pl/wp-
content/uploads/2013/12/Prezentacja-20.11.2013.pdf (dostęp 29.07.2015 r.).
2 D, Opozda, Interdyscyplinarność i intradyscyplinarność w pedagogice rodziny, „Paedagogia Christiana” 2014, nr
2(34), s. 172.